Zending, spreken in opdracht

Zending is gebaseerd op de woorden van Jezus uit Marcus 16 vers 15 ” En Hij zeide tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, verkondigt het evangelie aan de ganse schepping.” en Matth. 28 vers 19 “Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. (NBG)

De Here Jezus stuurt mensen op pad. Welke mensen? Natuurlijk niet mensen die Hem niet kennen of accepteren. Maar mensen die Hem als Heer hebben aangenomen, en waarover Jezus dus zeggenschap heeft…

Zending

Thuis hadden wij vroeger pony’s. Mijn vader had achter ons huis een stal laten plaatsen en in het weiland was een gedeelte afgezet voor alleen rijden, en een gedeelte voor grazen. De afscheiding bestond uit prikkeldraad.

Op een dag, toen ik een jaar of negen was, was een van de paarden tegen het prikkeldraad aangelopen, en had daarbij een flinke wond aan de borst gekregen.

Het was een forse jaap en dat maakte veel indruk op mij. Mijn vader kwam erbij ook hij was bezorgd. Hij wist te vertellen (dat had kennelijk een dierenarts hem verteld, maar dat weet ik niet meer) dat een dergelijke wond eigenlijk binnen vier uur moest worden gehecht. We zaten daar even over te praten en we kwamen tot de conclusie dat er dus nog een half tijd zou zijn voor de dierenarts om de wond te hechten.

Op dat moment riep mijn vader dat de dierenarts nu dus moest komen.

Hij vroeg mij of ik de dierenarts wilde bellen. Zenuwachtig en schuchter rende ik naar binnen om te doen wat mijn vader me had gevraagd.

Ik kreeg de dierenarts aan de telefoon en ik zei met een lichte paniek in mijn stem wie ik was en dat hij binnen het kwartier moest komen.

Ik weet de precieze woorden die ik gebruikte niet meer, maar dat was wel ongeveer de strekking. De dierenarts reageerde woedend en zei dat hij niet zou komen.

Ik was perplex, en ging met die melding naar mijn vader die vervolgens zelf de dierenarts ging bellen. Hij kon uiteindelijk uitleggen hoe ik oproep bedoeld had, en toen is het met het paard nog goedgekomen.

Nu is het zo, dat ik iets over zending wil vertellen. Maar wat heeft dit verhaal nu met zending te maken?

Laat me eerst proberen te vertellen wat zending, vanuit het evangelie gezien, eigenlijk is.

Zending is gebaseerd op de woorden van Jezus uit marcus 16 vers 15 ” En Hij zeide tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, verkondigt het evangelie aan de ganse schepping.” en Matth. 28 vers19 “Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. (NBG)

De Here Jezus stuurt mensen op pad. Welke mensen? Natuurlijk niet mensen die Hem niet kennen of accepteren. Maar mensen die Hem als Heer hebben aangenomen, en waarover Jezus dus zeggenschap heeft..

Als je dit vergelijkt met het bedrijfsleven: een vertegenwoordiger in bloemzaden, zal niet op pad gaan en ook weinig succes hebben als hij een telefoontje krijgt van de baas van IBM om computers aan te bieden. Want hij werkt helemaal niet voor dat bedrijf.

Als hij wel voor dat bedrijf zou werken, dan zou hij wel gaan.

Zending is dus de opdracht die Jezus geeft, om bekendheid te geven aan God en het koninkrijk van God.

Op het eerste gezicht is er niet zoveel verband tussen mijn telefoontje naar de dierenarts en de zendingsopdracht. Wel is het zo, dat ik door mijn vader “gezonden” werd om iets te gaan doen.

In de omstandigheden en randvoorwaarden deugde er het een het ander niet, waardoor mijn “zending” op een mislukking uitliep.

Naar deze randvoorwaarden wil ik even kijken.

Toen ik de dierenarts belde, gaf ik gehoor aan de oproep van mijn vader. Wat er echter mis ging, is dat me in het geheel niet stoorde aan de wereld waarin de persoon leefde waar ik naartoe gezonden werd. Het was toch duidelijk hoe alles in elkaar zat, en waarom het absoluut noodzakelijk was, dat alles precies zo moest gaan als ik vertelde? Want ik gaf toch alleen maar door wat ik van mijn vader moest vertellen?

Dat degene die ik moest benaderen, ook een eigen belevingswereld had, dat hij niet wist wat mijn vader mij verteld had, en dat hij niet kon zien hoe bezorgd ik was, dat wist ik niet, of daar maakte ik me niet druk om.

Als je zendeling wilt zijn voor de Here Jezus, en dat wil als het goed is, iedereen die de Here Jezus als zijn Heer heeft aangenomen, dan moet je dus in staat zijn om je te verdiepen in degene aan wie je iets wilt vertellen. Deze wil om je te verdiepen in andere mensen, zou je kunnen omschrijven als de bereidheid om een ander lief te hebben.

Het is zeer goed mogelijk dat iemand met een pakkend verhaal, op een dag ergens komt en aan zijn gehoor het evangelie op een goede manier uiteenzet. Zelfs met het gevolg dat mensen de Heer aannemen als hun verlosser. Ook u kunt misschien op een dag in een gesprek met uw buurman, of een bekende, plotseling het evangelie vertellen. Dat is prachtig. Maar daarmee is pas ??n gedeelte van de opdracht van de Heer uitgevoerd. Het volgende deel is, om ze te leren zijn geboden te onderhouden. Om ze tot discipelen van Jezus te maken.

Als je dat niet doet, dan is het bijna zo, dat je mensen als halve -geestelijke- wezen achterlaat.

Terug naar mijn mislukte zending.

Om mijn opdracht te laten lukken had ik de dierenarts moeten benaderen met het respect dat hij verdient, en ik had me moeten realiseren, wat hij van mij afwist, hoe hij mij zag. Ik was zo onder de indruk van het probleem dat ik op niets anders lette, dan alleen mijn eigen zaak.

Je zou kunnen zeggen, dat in het geval van ernstige problemen, omgangsvormen niet zo belangrijk zijn. Aan een kant is dat natuurlijk waar. Als ik tegen die dierenarts had geroepen dat er een ernstige noodsituatie was, en of hij alstublieft zo snel mogelijk zou willen komen, dan was het al anders geweest.

“Bekeert u want het koninkrijk der hemelen is nabijgekomen!”

Als u Jezus nog niet kent, en u hoort dit op straat roepen, dan is de kans groot, dat u -net als de dierenarts uit mijn verhaaltje- zegt tegen diegene: ga toch op dak zitten man.

De kans dat u zich gaat ergeren wordt groter naarmate er meer dingen gezegd worden die heel uitdrukkelijk gezegd worden, maar die geen raakvlak met uw denkwereld of zelfs wereldbeeld hebben.

“Als u zich niet bekeert, en u sterft, dan komt u in de hel!” of citaten als “Alle mensen hebben gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods”

Dat zijn allemaal uitspraken die waar zijn. Maar er zijn hier twee problemen: als dit zo op straat verteld wordt, dan hebt u natuurlijk niet het hele verhaal gehoord: dat Jezus is gekomen om iets heel erg wonderlijks voor elkaar te maken, dat Hij het mogelijk gemaakt heeft om een werkelijke realatie met God te krijgen.

En het tweede probleem is, dat u zo nog helemaal niets weet van degene die daar staat te roepen. Degene die u de boodschap brengt, moet herkenbaar zijn. U moet kunnen geloven wat hij vertelt, en dat kan pas als hij in uw ogen betrouwbaar is. Als u denkt dat u niet met respect behandeld wordt, dan zult u niet graag omgang met iemand hebben.

Als u zo naar zending kijkt, dan zijn zendelingen mensen als u en ik, die omgaan met mensen als u en ik. Zij getuigen van hun geloof. En dat kan niet alleen maar met woorden, want het maken van discipelen doe je door het voorleven van het evangelie.

Bent u Christen? Dan bent u meteen ook zendeling. Zijn er “echte” zendelingen in uw gemeente? Dan zijn dat mensen die hun schijnbaar zekere bestaan in eigen omgeving hebben opgegeven, om ergens anders Christen te zijn. Gedrongen door de reddende liefde van Jezus in hun eigen leven.

Denkt u dat dit een te eenvoudige voorstelling van zaken is? Dat zou kunnen zijn. Maar misschien moeten we daar dan in ons eigen leven iets in gaan vereenvoudigen. Want we hebben vaak de neiging om dingen die ontnuchterend eenvoudig zijn, en daardoor misschien ook wel een beetje bedreigend, ingewikkelder te maken.

Als Jezus zegt over kinderen, verhindert ze niet, want voor zodanigen is het koninkrijk en dat wij als de kinderen moeten worden, dan zegt dat iets over een eenvoudig evangelie, dat niet alleen vertelt wordt, maar ook voorgedaan. Want kinderen leren vooral door wat ze zien van anderen.

Zending bestaat uit twee delen. Bekend maken van het evangelie, en het daarna ook voorleven. In China, maar ook thuis. In Soedan, maar ook op uw werk.. In Afganistan, maar ook bij uw buren. En mijn buren

Geplaatst in Studies.